Badanie to oceniało biologiczny wymiar medytacji i stanów autotranscendentnych. Wylosowana próba 513 uczestników została wylosowana spośród uczestników 4-dniowego warsztatu medytacyjnego z przewodnikiem. Połowa została losowo przydzielona do aktywnej interwencji kontrolnej placebo. Wszystkie były oceniane na podstawie różnych miar, zarówno psychologicznych [lęk, ból, zespół stresu pourazowego (PTSD), pozytywnych emocji i stanów transcendentnych], jak i fizjologicznych (funkcjonowanie fizyczne). Dodatkowe oceny biologiczne, w tym immunoglobulinę ślinową-A (SIgA), kortyzol i elektroencefalografię ilościową (qEEG) uzyskano z podgrupy grupy eksperymentalnej (N = 117). Nie zaobserwowano istotnej różnicy w objawach psychologicznych lub emocjach pozytywnych między grupami eksperymentalnymi i placebo na początku badania. Po teście zaobserwowano znaczącą poprawę w grupie eksperymentalnej, w tym 49.5% mediany wzrostu SIgA (p = 0.01), chociaż kortyzol pozostał niezmieniony. Analiza qEEG z-score zidentyfikowała utrzymującą się redukcję stresu, w tym wzrosty amplitudy pasma częstotliwości delta, wysokie spadki beta i szybszą akwizycję trwałych stanów alfa (wszystkie p < 0.001). Objawy psychologiczne również poprawiły się pod każdym względem. W 6-miesięcznym uzupełnieniu (N = 140), PTSD i objawy somatyczne uległy znacznej poprawie w stosunku do wartości wyjściowej, a wyniki po teście w porównaniu z 6-miesięcznym uzupełnieniem wykazały znaczny wzrost szczęścia oraz duchowej i fizycznej jedności, wraz ze spadkiem depresji. objawy. Odkrycia te sugerują, że autonomiczna samoregulacja i stany transcendentne mogą być mierzone zarówno w wymiarze biologicznym, jak i psychologicznym i są związane z wszechobecnymi korzyściami zdrowotnymi.