Przez inicjację przychodzi mistrzostwo

Kiedy Grant Achatz był małym chłopcem, o ile jego wujowie często robili mu figle, a Grant nigdy nie potrafił stwierdzić, czy mówi poważnie, czy nie. Pewnego dnia jego wujek owinął frytki wokół marynaty i włożył do ust. Grant nie był pewien, czy to żart, czy nie, ale postanowił spróbować mikstury - i była pyszna. Młody umysł Granta nie mógł zrozumieć, dlaczego smakował dobrze, ponieważ brzmiał obrzydliwie. Właśnie wtedy jego wujek przedstawił mu, dlaczego smakowało dobrze; skrobia, tłuszcz, kwas, sól i wszystko pomiędzy, co to równoważyło. W tym momencie Grant zakochał się w gotowaniu.

„Nie chodziło o fizyczne gotowanie. Dla mnie chodziło o ciekawość. Mam zamiar bawić się różnymi rzeczami ”. Cóż za cudowna metafora medytacji. Widzę tak wielu ludzi, którzy próbują sprawić, by coś się wydarzyło w medytacji, kiedy tak naprawdę chodzi o odpuszczenie, bycie otwartym i bycie na tyle ciekawym, aby szukać boskości - bez żadnych oczekiwań ani wymuszania rezultatów.

Jak dowiesz się z tej historii, Grant jest mistykiem na swój własny, twórczy sposób, łączącym idee i tradycje, aby stworzyć coś większego niż dogmat. Jego naczynia są drzwiami do wymiarów, w których rzeczy nie są takie, na jakie wyglądają - w jednym naczyniu patron wcina się w poduszkę, aby odsłonić zapach, który uzupełnia kurs. Na innym patrona piecze jedzenie na węglach w ogniu dostarczonym na stół, ale główne danie w rzeczywistości gotuje się pod węglami. W jeszcze innym naczyniu na stół podaje się coś, co wygląda jak balon, ale w rzeczywistości jest to deser.

W odcinku pierwszym, drugim sezonie Netflixa Stół Szefa KuchniGrant mówi: „Ważne jest dla mnie, kiedy gość ma aha moment- kiedy coś odkryją. To jak bycie dzieckiem i otwieranie prezentu na Boże Narodzenie. Dopóki nie podniesiesz tej pokrywy i nie zajrzysz do środka, tak naprawdę nie wiesz, co tam jest, a potem jest ujawnienie - a potem jest nagroda. To magiczne przedstawienie ”. Ponownie możemy to porównać do aha chwile objawienia, które pojawiają się podczas medytacji, kiedy tak naprawdę nie szukamy aha chwile. Fajne jest to, że to chwila obecna zmienia nasz sposób myślenia i odczuwania przed chwilą.

Kiedy Grant ukończył szkołę kulinarną, jego pierwsza praca nie była taka, jak sobie wyobrażał lub wyidealizował we własnym umyśle. Pracował dla słynnego szefa kuchni, a mimo to kuchnia była poderżnięta, a jego współpracownicy chcieli, aby inni nie poprawiali sobie wyglądu. To spowodowało, że Grant zakwestionował wszystko, co dotyczyło jego marzenia - być może podjął złą decyzję dotyczącą kariery.

Po pewnym czasie Grant przeczytał recenzję restauracji, którą uznał za interesującą, więc poszedł jej poszukać. Wszedł i zapytał mężczyznę myjącego podłogę, czy mógłby spotkać się z szefem kuchni, na co mężczyzna odpowiedział: „Jestem szefem kuchni”. To był tylko wyjazd, którego szukał Grant. Jego nowy szef zdobył nagrodę Jamesa Bearda „Best Chef in California”, a w następnym roku James Beard „Best Chef in the United States”. Grant czuł się, jakby uczył się od mistrza i poświęcił się nauce od szefa kuchni. W tym momencie pasja Granta przeniosła się z gotowania na pogoń za gotowaniem. Dowiedziawszy się wszystkiego, co mógł, Grant postanowił zgłębić swój warsztat.

Znalazł się w restauracji, która nie miała ograniczeń i powierzyła mu odpowiedzialność, co pozwoliło Grantowi wypracować własny styl. Pewnego wieczoru klient zapytał kelnera, dlaczego jedzenie wydaje się lepsze niż kiedykolwiek. Kelner opowiedział klientowi o Grancie, a później tego samego wieczoru mężczyzna, który miał zostać przyszłym partnerem biznesowym Granta, wręczył mu wizytówkę. Powiedział Grantowi, że jeśli kiedykolwiek chciał otworzyć restaurację, mężczyzna byłby zainteresowany pomocą w realizacji jego marzeń.

Po długich rozważaniach cztery dni później Grant wysłał mu e-mail o 5:30 i powiedział: „Jeśli mówisz poważnie, chciałbym porozmawiać”. I tak po prostu student otrzymał wolność zostania mistrzem.

Grant bez końca szukał nazwy dla swojej restauracji. Chciał znaleźć symbol, który mógłby przekształcić w logo, i wtedy znalazł symbol alinea. Alinea to znak podziału akapitu jako symbol. Uznał to za intrygujące, a potem zobaczył jego definicję; „Początek nowego toku myśli”.

Podczas premiery w Alinea Grant powiedział swoim pracownikom: „Wszyscy muszą tylko uwierzyć, że za chwilę otworzymy najlepszą restaurację w kraju”.

Jak zwykle ma to miejsce, gdy jesteś w zgodzie ze swoim marzeniem, właściwi ludzie pojawili się we właściwym czasie. Tak się złożyło, że w dniu otwarcia jeden z najważniejszych krytyków kulinarnych jadł w restauracji, a dwa dni później ukazała się trzystronicowa opowieść o Alinei w NY Times. Niedługo potem krytyk restauracyjny nr 1 na świecie zadzwonił do Granta i powiedział mu, że Alinea została wybrana jako restauracja numer 1 w Stanach Zjednoczonych. Grant zrealizował marzenie swojego dziesięciolatka - a miał zaledwie 28 lat.

Podczas gdy to wszystko się działo, Grant przez kilka miesięcy miał na języku białą kropkę i większość pokarmów powodowała podrażnienia. Dentysta powiedział do niego: „Masz 28 lat, pracujesz 18 godzin dziennie i jesteś zestresowany nie do uwierzenia. Jesteś zorientowany na karierę i gryziesz się w język ”. Ale irytacja zmieniła się w ból do tego stopnia, że ​​ledwo mógł jeść, pić czy rozmawiać. Ale powtarzał sobie, że tworzy swoje marzenie, więc zamiatał je pod dywan… aż stało się to nieuniknione.

Jego wspólnik biznesowy, ten sam człowiek, który pomógł mu stworzyć jego marzenie, polecił mu wizytę u chirurga jamy ustnej. Dwa dni później biopsja wykazała raka w 4. stadium. Grant założył, że jest 10 etapów, ale zamiast tego jego lekarz powiedział Grantowi, że muszą usunąć trzy czwarte języka Granta, lewą żuchwę i obie strony szyi - i istnieje tylko 70% szans, że przeżyje. W opinii lekarza innych możliwości nie było.

Dwa dni później restauracja opublikowała oświadczenie prasowe i tak się złożyło, że lekarze z University of Chicago zobaczyli komunikat prasowy i powiedzieli Grantowi, aby przyszedł się z nimi zobaczyć. Potwierdzili diagnozę, ale powiedzieli, że przeprowadzili eksperymentalne badanie kliniczne, które mogliby przeprowadzić bez operacji, i że miał 70% wskaźnik przeżycia. W ciągu kilku dni jego diagnoza i perspektywa były całkowicie odwrotne. Lekarze ci myśleli inaczej, rozdzielając model i składając go z powrotem.

Przez dwanaście tygodni Grant otrzymywał chemię. Przyjeżdżał do szpitala o 5:30, potem wracał do restauracji, żeby się przygotować, wracał do szpitala na drugą rundę chemii, a potem wracał do restauracji na nabożeństwo.

Podczas swojej opieki medycznej Grant nigdy nie porzucił swojej pasji ani wizji, jaką była pogoń za gotowaniem i zamiłowanie do innowacji. Ale podczas całego procesu stracił kubki smakowe i nie było pewności, że kiedykolwiek będzie mógł spróbować ponownie. Jak mógł być szefem kuchni i nie móc smakować? Grant przeszedł przez ciemną noc duszy.

Wciąż zdeterminowany, by pokazać ludziom, że jest zdolny do innowacji, zdecydował, że nie może się poddać. Zdał sobie sprawę, że aby stworzyć światowej klasy restaurację, nie możesz tego zrobić sam, więc Grant szkicował koncepcję dania na bloczku i zapisywał szczegóły, a następnie wysyłał go do swojego zespołu. W międzyczasie Grant na nowo nauczył się swojego rzemiosła z perspektywy, której nigdy sobie nie wyobrażał, ostatecznie czyniąc go lepszym szefem kuchni.

Nie używając najważniejszego zmysłu związanego z jego rzemiosłem - kubków smakowych - pomyśl o rodzaju kreatywności (w chwili obecnej), którą Grant musiał rozwinąć, aby w pełni doświadczyć tych nowych potraw (swojej przyszłości) - zanim zostały one doświadczone zmysłami? Musiał dosłownie żyć w tej przyszłości, stworzyć nową architekturę neuronową i połączyć te istniejące obwody na nowe sposoby, aby stworzyć nowy poziom umysłu. Nigdy nie przestał tworzyć, w wyniku czego również nigdy nie przestał się zmieniać. W rzeczywistości polegał na swoim wewnętrznym świecie myśli i uczuć, aby tworzyć lepsze wyniki w swoim zewnętrznym świecie. W ten sposób panujemy nad swoim życiem.

Ostatecznie uznano Granta za wolnego od raka. To był powód do świętowania, ale nie tak bardzo jak wtedy, gdy kilka miesięcy później z przyzwyczajenia wlał cukier do swojej kawy i zdał sobie sprawę, że smakuje słodko. Miesiąc później posypał język szczyptą soli. Jego kubki smakowe w końcu wróciły całkowicie. Innym sposobem na powiedzenie tego jest to, że jego ciało w końcu dogoniło jego umysł. Przebudował swój mózg i zregenerował swoje ciało do nowego umysłu poprzez proces mentalnej próby. Grant zmienił swój mózg i ciało samą myślą. Grant wiedział o tym, czy nie - jego ciągłe skupienie i determinacja były tak konsekwentne, że jego mózg i ciało nie znały różnicy między tym, co działo się w jego wewnętrznym świecie myśli i uczuć, a tym, co działo się w jego zewnętrznym świecie zmysłów. Jego cały stan bycia przeniesiony z życia w tej samej przeszłości do życia w nowej rzeczywistości przyszłej.

To świetna usługa!