Ostatnio otrzymujemy wiele zapytań dotyczących wspólnego tematu. Notatki weszły do naszego zespołu o Dr Joe na żywo – moje comiesięczne rozmowy ze studentami z całego świata – i do naszych Obsługa klienta zespół, który pomaga członkom naszej społeczności w zadawaniu pytań i rozwiązywaniu problemów.
„Jestem nowy w pracy” zaczynają się niektóre zapytania. Lub, „Codziennie praktykuję swoje medytacje i…”
- „Moje pytanie dotyczy snów. Co mieli na myśli? I czy można je zmienić?”
- „Mam problem z groźnymi ludzkimi twarzami i postaciami… Czy istnieją sposoby na zrozumienie i ominięcie obrazów bez wychodzenia z domu?”
- „Ciągle miewam najdziwniejsze koszmary. Budzę się z nich i wracam do snu, a oni po prostu wracają tam, gdzie skończyli. Czy kiedykolwiek miałeś takie doświadczenie – i jakie może być wytłumaczenie?”
Chociaż nasi uczniowie pochodzą z bardzo różnych środowisk, to zjawisko jest wspólne dla wielu. Nasi pisarze listów – zazwyczaj osoby stosunkowo nowe w pracy; we wczesnych stadiach praktyki – zaczynają napotykać nieznaną energię i byty, często w snach i starają się zrozumieć ich doświadczenie.
To etap pracy, który często nazywam „Otwieraniem puszki Pandory”. Jeśli znasz grecki mit, Pandora otrzymuje od bogów pudełko i ostrzega, aby nigdy go nie otwierać. Ale nie może odmówić sobie ogromnej ciekawości, a kiedy otwiera tajemnicze pudełko, uwalnia to, co zaczęło być postrzegane przede wszystkim jako kary – trudy; choroby; zmartwienia – zanim rzuci się, by zamknąć wieko, zachowując nadzieję.
Mówię „postrzegany”, ponieważ z biegiem czasu na opowiadanie tego mitu zdecydowanie wpłynęło negatywne nastawienie. Ale lekcja z puszki Pandory jest naprawdę o darach wglądu, które są możliwe, gdy powstrzymujemy się od osądzania – i pozostajemy otwarci i ciekawi.
I to jest doskonała lekcja dla każdy etap tej pracy, szczególnie wtedy, gdy stykamy się z niewygodnym i nieznanym.
…Na nowe granice
Kiedy zaczynamy tę pracę, siedząca medytacja jest jedną z pierwszych granic, przez które przechodzimy. Po raz pierwszy w życiu uczymy się zmieniać fale mózgowe kiedy siedzimy – innymi słowy, nie w nasz zwykły sposób leżenia i przechodzenia przez każdy etap, dopóki nie zaśniemy i nie zaczniemy śnić.
(Jeśli chcesz lepiej zrozumieć ten proces, napisałem dwuczęściową serię blogów na temat fal mózgowych i medytacji. Możesz znaleźć część ja tutaj - i część II tutaj.)
W medytacji siedzącej ćwiczymy relaksację, pozostając obudzonym; otwarcie naszej świadomości i uwagi na przestrzeń. Uczymy się uspokajać nasz analityczny umysł i otwierać drzwi między naszymi świadomymi i podświadomymi umysłami.
A kiedy stajemy się w tym coraz lepsi, nasze automatycznie zaprogramowane myśli i uczucia – wspomnienia długoterminowe; silnie naładowane przeżycia emocjonalne; rzeczy, które od dawna tkwią w naszej podświadomości – zaczynają się poruszać i wynurzać.
Teraz przekraczamy próg do sfery naszej podświadomości – gdzie napotykamy ukryte aspekty nas samych; nieznane nam na jawie. Otwieramy puszkę Pandory.
Gdy te wspomnienia i doświadczenia wychodzą na powierzchnię, często doświadczamy żywych snów lub wizji, które mogą wydawać się przerażające i mroczne. I to jest mylące, ponieważ związana z tym energia wydaje się sprzeczna z oświeconym stanem, który staramy się kultywować.
Jest to dość powszechne na wczesnych etapach praktyki. Niektórzy ludzie widzą twarze lub bezcielesne istoty. Inni słyszą głosy. Niektórzy doświadczają powracających koszmarnych wizji; pętla obrazów, których nie mogą złamać. Niektórzy są tak zaniepokojeni tym, co widzą i doświadczają, że mają pokusę, by zrezygnować.
Ale kiedy praca wydaje się najtrudniejsza i najbardziej nieprzyjemna, wtedy najważniejsze jest jej trzymanie się.
Co próbują nam powiedzieć nasze emocje
Wtedy jest to niezwykle ważne nie osądzać – i nie przeanalizować. Kiedy musimy zobowiązać się do pozostania otwartymi i ciekawymi. Ponieważ te doświadczenia nie są ani dobre, ani złe. To po prostu informacja… pochodząca skądś. Coś próbuje zwrócić naszą uwagę. To podświadomość pokazuje nam „coś”, co jest tam przechowywane. Coś, co próbuje wyjść na powierzchnię.
Dlatego, kiedy pojawiają się te sny i wizje, podświadomość – gdzie te „programy” są przechowywane – próbuje wyładować informacje równe emocjom. Oznacza to, że emocja czujemy, że podczas tych doświadczeń jest kluczem do zrozumienia tego, co nasze ukryte ja chce, abyśmy wiedzieli.
Nasza ukryta reakcja emocjonalna jest tym, co napędza te doświadczenia. Emocja to energia, która napędza doświadczenie snu – i przyciąga istoty, dziwne pętle i twarze, które wielokrotnie napotykamy.
Więc kiedy mamy takie doświadczenia, ważne jest, aby zauważyć, co czujemy – czy jest to strach, smutek, wrogość czy gniew. Emocje związane z naszymi snami są wskazówkami z naszej podświadomości; wskazówki, które mówią nam, nad czym musimy popracować i przezwyciężyć. Bardziej niż prawdopodobne, są to uczucia przeniesione z naszego codziennego życia; uczucia, których wielokrotnie doświadczamy – i automatycznie odgrywamy – ale nieświadomie jesteśmy ich świadomi. To właśnie czyni je „podświadomymi”.
Te emocje i programy są tym, co nasze sny i świadome wizje zapraszają nas do zbadania i zrozumienia. Wielu z nas boi się przyjrzeć bliżej. Ale jeśli to zrobimy, istnieje możliwość poznania siebie – i rozwoju – i przekroczenia. Jak większość aspektów tej pracy, kiedy przezwyciężamy emocje, pokonujemy doświadczenie.
Opowiem o tym więcej w Otwieraniu puszki Pandory, część II.
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym, jak brać udział w comiesięcznych rozmowach z dr Joe, odwiedź naszą stronę Dr Joe Live. A żeby podzielić się własnymi doświadczeniami z przekraczania progu i pracy marzeń, proszę o komentarz poniżej.