Z powodu przepełnionych uli każdej wiosny dziesiątki milionów pszczół musi znaleźć nowe miejsce na budowę domu, co jest decyzją opartą na zbiorowym „umyśle ula”. Gdy ul rozdziela się na dwie części, matka królowa i około połowa robotnic opuszczają gniazdo rodzicielskie, aby założyć nową kolonię, podczas gdy nowo odchowana córka królowa i pozostałe pszczoły robotnice zostają, aby opiekować się starą kolonią. Kiedy połowa pszczół opuszcza ul, rodzi się rój — funkcja, która nie tylko rozwiązuje pozorny problem przestrzeni w ulu, ale jest także ważnym aspektem ich instynktu przetrwania i rozmnażania.
Każdy ul składa się z tysięcy pszczół współpracujących ze sobą w nieskazitelnej współpracy, aby zbudować i utrzymać kolonię. Poszukiwanie pożywienia, pielęgnacja młodych larw i budowanie plastrów miodu to tylko niektóre z prac, które istnieją w każdym ulu. Inną ważną pracą jest praca pszczół harcerskich, które w celu znalezienia odpowiedniego nowego domu są rozproszone w różnych kierunkach w promieniu 5 km.
Po powrocie z misji pszczoły zwiadowcze wykonują taniec „falowania”, aby przekazać roju informacje o nowych miejscach, które znalazły. Następnie harcerze przedstawiają swoją argumentację, używając swojego symbolicznego języka, aby rozpowszechniać informacje o tym, dlaczego ich lokalizacja jest najlepsza, proces, który pozwala na podjęcie decyzji przez kolektyw, a nie przez pojedynczą osobę.
W przypadku dwóch lub więcej optymalnych lokalizacji, ponieważ rój ma tylko jedną królową pszczół, kolektyw musi uzgodnić jedno miejsce gniazda. Taniec kołyszący, emisja wysokich dźwięków i inne sygnały hamujące pomagają przełamać impas, tak więc gdy tylko jedno miejsce zyskuje choćby najmniejszą przewagę nad drugim, większość pszczół z największą zgodą odsuwa się na bok. Dzięki temu pszczoły szybciej wybierają miejsce dzięki wspólnej decyzji, w której każda pszczoła wnosi swój wkład.
W całej naturze znajdujemy przykłady zbiorowego umysłu utrwalającego, informującego, współpracującego i poprawiającego sukces gatunków. W końcu dlatego ptaki gromadzą się w stadach i ławicach ryb — pracują razem jako jeden umysł, aby podejmować lepsze decyzje. Dzięki temu mogą pozyskiwać informacje na zasadzie crowdsourcingu, dzięki czemu mogą reagować i zachowywać się w podobny, a także optymalny sposób.
W liczbach jest moc.
Crowdsourcing ludzkiej inteligencji
W tej chwili w historii ludzkości, gdy znaczenie przestarzałych instytucji, religii, rządów, systemów finansowych i idei, które nie służą już kolektywowi, wydaje się rozpadać, nasz sukces jako istot ludzkich będzie wymagał od nas zorganizowania i opieki. o nas samych — dbać o siebie nawzajem. To nasuwa pytania: czy wspomniane proste, ale głębokie wzmocnienie inteligencji zbiorowej może być kluczem do sukcesu człowieka? Czy moglibyśmy współpracować, aby lepiej wykorzystać wiedzę, mądrość i intuicję, które już istnieją w kolektywie, aby stworzyć lepszy świat?
Niektóre z najnowszych badań sugerują, że doświadczana przez nas rzeczywistość jest determinowana przez zbiorową sieć obserwatorów. Zostało to wielokrotnie udowodnione przez badania, w których zbiorowa grupa ludzi skupia swoją uwagę na przyszłym wyniku. Nie wiedząc nic na ten temat, z pewnym stopniem dokładności średnia zbiorowości przewiduje właściwą odpowiedź. Niezależnie od tego, czy jest to przewidywanie zwycięzcy wyścigu konnego, czy meczu piłki nożnej, z jakiegoś oczywistego powodu przeciętny zbiorowy wybór wydaje się znać właściwe odpowiedzi.
Byliśmy tego świadkami w naszych własnych badaniach podczas naszych tygodniowych zaawansowanych rekolekcji, w których nasze ciało studenckie stworzyło zaawansowane generatory zdarzeń losowych (w tym przypadku algorytm komputerowy, który zachowuje się jak rzut monetą, w którym wyniki są zaprogramowane tak, aby generowały „głowy” 50% czasu i 50% przypadków) należy zmienić tak, aby wyniki wydawały się mniej przypadkowe i bardziej celowe. To właśnie może zrobić zbiorowa sieć obserwatorów, gdy synchronizują swoje serca i mózgi w spójność.
Powiedziawszy to, co moglibyśmy osiągnąć, gdybyśmy zgromadzili superspójne zbiorowości ludzi – wszystko w imię połączenia naszej mądrości, wiedzy i wglądu w globalne wyzwania? Jakie rozwiązania mogłaby wymyślić ta zbiorowa społeczność, czego nie może frakcja rządząca? W końcu władza tkwi w ludziach, a nie w frakcji. Moc tkwi w zbiorowym funkcjonowaniu jako jedno serce i jeden umysł dla poprawy i ewolucji ludzkości. Jest to nowa wyłaniająca się świadomość.
Dlatego żaden gatunek w naturze nie przetrwa i nie rozwija się w rywalizacji lub wojnie — tylko we współpracy.