W moim ostatnim pisać, podzieliłem się pytaniem, które zawodowy aktor zadał podczas niedawnego Dr Joe Live na temat przyjmowania nowych ról i postaci – i tego, jak może to wpłynąć na nasze postępy w tej pracy. Jeśli przegapiłeś część I – w której badamy ideę, którą jesteśmy cała kolekcja aktorów, w pewnym sensie, w podróży bohatera w tej trójwymiarowej płaszczyźnie demonstracji – możesz przeczytać to tutaj.
Istnieje wiele sposobów, w jakie możemy zastosować umiejętności, których aktorzy używają do stworzenia i zamieszkania nowej postaci z korzyścią dla nas w tej pracy. Możemy również nauczyć się, jak stać się bardziej świadomymi sposobów, w jakie nadmiernie identyfikujemy się z postacią, która już nam nie służy… abyśmy mogli uwolnić się od nawykowych sposobów bycia.
Wcielenie nowych postaci
Aktorzy wiedzą, jak wcielić się w swoich bohaterów do tego stopnia, że mogą uwydatnić swoją osobowość. I rozumieją, że wymaga to praktyki. Muszą nauczyć się swoich linii. Muszą zrozumieć motywy swojej postaci. Muszą fizycznie jak również umysłowo przećwiczyć swoje działania, myśli i uczucia – jako ta osoba – dopóki go nie złapią. Dopóki nie poznają swojego nowego charakteru – wewnątrz i na zewnątrz. Oni wiedzieć scenariusz – w każdym sensie – i dzięki tej wiedzy stają się tą postacią.
Tak jak aktorzy mogą wykorzystać swoje rzemiosło, aby się zmienić, tak my możemy użyć podobnych umiejętności, aby się zmienić. Za każdym razem, gdy możemy ucieleśnić uczucia przed nowym doświadczeniem… za każdym razem, gdy w myślach ćwiczymy, jak będziemy się zachowywać lub czuć w nowej przyszłości… używamy tych samych „mięśni”, których aktorzy używają do wcielenia się w nową postać.
W mojej książce „Przełamywanie nawyku bycia sobą” przedstawiam kilka otwartych pytań dotyczących płatów czołowych, które możemy sobie zadać, aby przygotować się na nową osobę, którą się stajemy:
- Jak by to było…?
- Jaki jest lepszy sposób na…?
- A gdybym był tą osobą żyjącą w tej rzeczywistości?
- Kogo w historii podziwiam i jakie były ich godne podziwu cechy?
Przy świadomości i intencji może to zadziałać na nas w naprawdę cudowny sposób. Im więcej ćwiczymy; im więcej ćwiczymy; im bardziej pielęgnujemy emocje związane z naszą nową przyszłością… tym bardziej jesteśmy przygotowani na nowe doświadczenia. Tym bardziej jesteśmy gotowi na nieznane.
Odpuszczenie starych postaci
Z drugiej strony może pojawić się problem, jeśli przećwiczyliśmy postać i opowiedzieliśmy „historię naszego życia” tyle razy, że stają się ta persona. Utożsamiamy się z tą osobowością z przeszłości – i wynikającą z niej teraźniejszością osobistą – i teraz trudno się od niej oderwać.
Jeśli stracimy przytomność… jeśli nie dokonamy aktywnych wyborów… jeśli nie wybierzemy dokładnie tego, kim chcemy być i kim chcemy być. nie chcemy być… mamy całkiem spore szanse na powrót do naszych starych, znajomych – naszych starych postaci – raz za razem. Właśnie dlatego, gdy zastanawiamy się nad nową „postacią”, którą tworzymy, ważne jest, aby zadać sobie również tego rodzaju pytania:
- Jak się zachowam, gdy napotkam nieuniknione wyzwania i przeszkody na tej drodze?
- Jak przygotuję się na dyskomfort związany z nieznanym?
- Jakie aspekty mojej starej osobowości – i mojej starej osobistej rzeczywistości – będę musiał przezwyciężyć, aby ewoluować od protagonista do bohater?
Bycie świadomym tego procesu wymaga energii i wysiłku – zwłaszcza, gdy jesteśmy początkujący. To wyzwanie nawet dla najbardziej doświadczonych spośród nas. Mam przyjaciela – bardzo utalentowanego, odnoszącego sukcesy aktora – który powiedział mi kiedyś, że tak bardzo wczuł się w postać, że trudno mu było odpuścić, kiedy nie grał już zawodowo tej roli. Spędził lata, ucząc się, jak stać się tą osobowością – i pozostawienie tego za sobą, kiedy wrócił do codziennego życia, wymagało skoncentrowanego wysiłku.
Dla wielu z nas w procesie zmiany „ćwiczymy” nasze „stare postacie” od dłuższego czasu – prawdopodobnie o wiele dłużej niż doświadczony aktor odgrywa rolę.
Chodzi o to, że jeśli masz trudności z byciem kimkolwiek innym niż „ty”, to jesteś naprawdę dobry w nawyk bycia sobą – a trudno być kimś innym.
Podobnie jak w przypadku wszystkich aspektów tej pracy, musimy być cierpliwi i życzliwi dla siebie. Zajęło trochę czasu, aby stać się postacią, którą jesteśmy teraz. Ewolucja poza tę postać może zająć trochę czasu.
Chodzenie jako to
To cud, że aktorzy mogą całkowicie porzucić swoje osobowości, aby stać się kimś innym. Jednak z intencją i praktyką możemy również rozwinąć te umiejętności – i wykorzystać je na naszą korzyść.
Możemy zbudować mięśnie do zmiany i rozwinąć własne poczucie neuroplastyczności, stając się naprawdę dobrymi w byciu tak wieloma postaciami - zmodernizowane postaci – jak tylko możemy. I pamiętajmy, kiedy to robimy, że jest to działać. I każdego dnia jest mnóstwo czasu, aby ćwiczyć wcielanie się w tę nową osobowość - jako aktor na scenie naszej własnej rzeczywistości.
Możemy czerpać wartość z każdej z naszych postaci – dzięki temu mamy szersze spojrzenie na życie i możemy patrzeć na rzeczywistość przez wiele różnych soczewek i osobowości. I to naprawdę inkluzywny sposób, aby zobaczyć siebie w świecie.
Wiele lat temu, kiedy rozwijałem swoje podejście do Chodzących Medytacji, właśnie z myślą o tych umiejętnościach – aby ćwiczyć umysłowo jak i fizyczne próby, powtarzanie i zamieszkiwanie nowego sposobu bycia. Zamieszkać w nowym ja. W części III ponownie przyjrzymy się, co to znaczy „chodzić tak jak” i jak ważne jest ćwiczenie z otwartymi oczami.